De WHO heeft de ICPC-2 aanvaard als verwant lid van de WHO FIC als Reason For Encounter classificatie en gebruikers kunnen de ICPC-2 desgewenst als diagnostische classificatie voor de eerstelijn of de huisartspraktijk gebruiken. Beheer van de ICPC ligt bij de WONCA, de World Organization of Family Doctors.

De ICPC-2 classificeert patientgegevens en klinische activiteiten in het domein van de huisartsgeneeskunde en de eerstelijnszorg, daarbij rekening houdend met de frekwentieverdeling van de problemen die in dit domein worden gezien. De contactredenen (RFE) van patienten kunnen worden vastgelegd, alsmede de desbetreffende problemen en diagnosen, de interventies en de ordening van deze gegevens in het kader van een zorgepisode. De twee-assige structuur bestaat uit 17 hoofdstukken, elk verdeeld in 7 componenten, respectievelijk voor symptomen en klachten (comp. 1), diagnostische, screenings- en preventieve verrichtingen (comp. 2), medicatie, behandeling en operaties (comp. 3), testuitslagen (comp. 4), administratieve contactredenen (comp. 5), verwijzingen en andere contactredenen (comp. 6) en ziekten (comp. 7).

Eerste uitgave: ICPC 1987 bij Oxford University Press (OUP). Huidige versie is de ICPC-2-Revised, eveneens uitgegeven door OUP. Voor een beknopte weergave van de ICPC-2, zie de ICPC-2 pager. De ICPC-2 is vertaald in 20 talen.

Er is ook een Nederlandse thesaurus met diagnostische termen op basis van de mapping tussen ICPC-2 en ICD-10.